موسیقی ما - شب‌های گذشته دو گروه از بهترین نوازندگان و هنرمندان موسیقی ایران تحت عنوان ارکستر ملی ایران و ارکستر ملی مهرنوازان در دو نقطه مختلف شهر تهران روی صحنه رفتند. نوای دلنشین خاطره‌انگیز «دلشدگان» و «گلچهره» با صدای محمد معتمدی، طنین «ای ایران» با صدای سالار عقیلی و ارکستری که فرهاد فخرالدینی رهبری‌اش می‌کرد، صدای ساز کیوان ساکت و در آخر هموازی استاد علیزاده با ارکستر ملی به رهبری بردیا کیارس در قطعه «ترکمن» دل هر عاشق موسیقی‌ای را با خود می‌برد. اتفاق زیبا را به فال نیک می‌گیریم و با تداوم چنین شب‌هایی گزارش‌هایی از این اجرا ها را با هم می‌خوانیم:

• خاطره «دلشدگان» در تالار وحدت زنده شد

تالار وحدت شامگاه گذشته 28 مهرماه‌، باز هم مملو از جمعيت بود؛ علاقه‌منداني كه آمده بودند تا شبي ديگر اين بار با صداي محمد معتمدي شاهد هنرنمايي اركستر ملي ايران باشند.ساعت 21:30 بود كه 76 نوازنده بر صحنه حاضر شدند و سازهاي خود را براي اجراي برگزيده آثار حسين عليزاده كوك كردند و مخاطبان با تشويق‌هايشان كيارس را به صحنه فراخواندند.

با حركت چوبدستي كوچك برديا كيارس‌، ويولن‌ها به صدا درآمدند و خوب از پس همراهي با تارها بر آمدند‌، تا معتمدي با كلامي از فريدون مشيري از «دلشدگان» بخواند:

«ما دلشدگان خسرو شيرين پناهيم
ما از دو جهان غير تو اي عشق نخواهيم
...»

پس از اجراي اين قطعه كيارس دستان معتمدي را به گرمي فشرد و او را به بيرون از صحنه هدايت كرد.

اين بار تنها ضرب پنج تنبك به گوش مي‌رسيد. كيارس پس از اينكه نت‌هايش را ورق زد،‌ تنبك‌ها را با آرشه‌ها هم صدا كرد تا قطعه‌ي «سواران دشت اميد» به گوش برسد. عليزاده پيش از اين گفته بود اين قطعه را در سال 54 ساخته است . اينك وقت آن رسيده بود كه معتمدي دوباره پا به صحنه گذارد و به آرامي از «اميد عشق» بگويد:

«مشد اين عاشق سرگشته صبور
مشد اين مرغك پربسته رها
ره اين چاره ندانم به خدا
..»

پس از پايان اين قطعه با تسلط نواي آرام ويولن‌ها بر فضا قطعه‌ي بي‌كلام نغمه‌ي دشتي توسط اعضاي اركستر نواخته شد.

«از ياد رفته» با شعري از سعدي پنجمين قطعه‌اي بود كه با صداي معتمدي شنيده شد:
«چنان در قيد مهرت پايبندم
كه گويي آهوي سر در كمندم
گهي بر درد بي درمان بگريم
گهي بر حال بي سامان بخندم
...»

و با به اوج رسيدن صداي سازها،

«...
نه مجنونم كه دل بردارم از او
من اندرعاقلي بيهوده پندم
... »

با تشويق‌هاي بي‌وقفه‌ي مخاطبان كيارس اين بار نت‌هايش را براي اجراي قطعه‌ «گل چهره» مرور كرد. و معتمدي اين گونه خواند:

«مرنجان دل را خدا را
رها كن غمت را رها كن...»

تنفسي 15 دقيقه‌اي مقدمه‌اي براي نواختن قطعه‌ي بي كلام چهارگاه (طلوع) بود كه دقايقي به آرامي سپري شد.

با ورود دوباره‌ي معتمدي بر صحنه سازها براي اجراي قطعه‌ي «راز نو» كوك شدند.

«پرده بگردان و بزن ساز تو
هين كه رسيد از فلك آواز تو
...»

اما «بي‌همگان به سر شود‌، بي تو به سر نمي‌شود» مولوي با به اوج رسيدن صداي سازها نواخته شد. و به فرمان كيارس همه‌ي‌ نوازندگان از جا برخاستند و مورد تشويق حاضران قرار گرفتند.سپس كيارس لحظاتي از صحنه خارج شد‌ و اين بار با حسين عليزاده به صحنه بازگشت.با برخاستن تماشاگران و تشويق‌هاي بي‌وقفه تالار وحدت براي لحظاتي شوري متفاوت به خود گرفت.به سرعت صندلي كوچكي براي عليزاده بر صحنه جاي گرفت تا عليزاده سه‌تارش را به دست گيرد و قطعه‌ي «تركمن» را كه در سال 66 ساخته براي حاضران بنوازد.

عليزاده مثل هميشه اين قطعه را نواخت و با استقبال پرشور مخاطبان اولين شب از اجراي اركستر ملي ايران پايان گرفت.

كيارس در يادداشتي براي حسين عليزاده آورده است:«با حضورش در هنرستان،‌ عشق و همبستگي را به ارمغان آورد؛ به شور و حالي رسيده بوديم كه پنجشنبه ها بعد از تمرين اركستر در و ديوار و در حياط و صندلي‌هاي هنرستان را رنگ مي‌كرديم تا اين شور و حال ظاهر هنرستان را هم شامل شود. بعد از سال‌ها باز هم آن شور و عشق و همبستگي در جمع ما با حضورش اتفاق افتاد و اين فرصت بي‌تكرار عشق است كه در قلب و دست‌هايمان موج مي‌زند.»

اركستر ملي ايران 30 مهرماه در مركز همايش‌هاي برج ميلاد به صحنه مي‌رود.

• فرهاد فخرالدینی و بار دیگر اجرای «ای ایران»

ارکستر ملی مهرنوزان نیز به رهبری فرهاد فخرالدینی روز‌های 26 تا 28 مهر در سالن میلاد نمایشگاه بین المللی تهران روی صحنه رفت. در این کنسرت که اولین اجرای فرهاد فخرالدینی پس از دو سال و اندی سکوت محسوب می شد سالار عقیلی به عنوان خواننده و همچنین کیوان ساکت به عنوان سولیست تار ارکستر مهرنوازان را همراهی می کردند.

ارکستر مهرنوازان در این اجرا کار خود را با اجرای قطعه"شور آفرین" اثر علی اکبر قربانی آغاز کرد تا همچنان همراهی یاران و شاگردان سابق فخرالدینی در کنارش ملموس به نظر برسد.

در ادامه این برنامه که تعداد قطعات بخش اول آن زیاد به نظر می رسید قطعاتی چون "آتش عشق (از فریدون حافظی)"، "باد بان کاغذی (از محسن حسینی)"، "با شباهنگ (اثر مازیار حیدری)"، "افسوس (از کیوان ساکت)"، "شب (از منصور نریمان)"، "راپسودی چهارگاه (از کیوان ساکت)" و "خوشه چین (از روح الله خالقی)" اجرا شد.
با اجرا شدن قطعات با کلام یکبار دیگر ضعف سیستم صوتی و در برخی موارد نیز صدابرداری بیشتر به چشم می آمد؛ به طوری که برای مثال در زمان اجرای خواننده، صدای او تمام حجم صدایی که توسط ارکستر بزرگ مهرنوازان تولید می شد را تحت تاثیر قرار می داد و در برخی موارد حتی صدای ارکستر دیگر شنیده نمی شد.
پایان بخش قطعات این بخش نیز به اجرای "دختر کولی" که ملودی آن از عباس شاپوری و تنظیم برای اکستر توسط شهرام توکلی بر روی شعری از معینی کرمانشاهی ساخته شده بود اجرا شد.

بخش دوم برنامه نیز پس از تنفسی 20 دقیقه ای با اجرای قطعه "حالا چرا؟" از روح الله خالقی آغاز شد که اجرای این قطعه با تشویق های مداوم حاضران در سالن مواجه شد.

در ادامه نیز قطعات "دگر چه خواهی (از حبیب الله بدیعی)"، "قسمت اول کنسرتو تار (از فرهاد فخرالدینی)"، "یک خانه پر زمستان (از کیوان ساکت)"، "گیسو (از فریدون حافظی)" و "خاک مهر آیین (از علی اکبر قربانی)" اجرا شد.

تشویق های ممتد حاضران در سالن باعث شد فرهاد فخرالدینی یکبار دیگر پس از دو سال و اندی قطعه " ای ایران" را با همخوانی مردم اجرا کند تا یاد و خاطره اجراهای ارکستر ملی در زمان رهبری اش را تداعی کند.
ارکستر مهرنوازان با اصرار مردم بر اجرای یک قطعه دیگر علاوه بر" ای ایران"، این بار "دختر کولی" را اجرا کرد.