موسیقی ما - دو کتاب از استاد مرتضی حنانه هنوز بعداز ۲۰ سال در ایران منتشر نشده است. محمدرضا درویشی (آهنگساز و محقق موسیقی) در این‌باره گفت: موج عبدالقادر‌شناسی در ایران پدیده‌ای تازه است؛ به گونه‌ای که در سال ۵۷-۵۳ که من دانشجوی دانشکدهٔ هنرهای زیبا بودم؛ بسیاری از هنرجویان و حتی موسیقیدان‌ها اسمی از این موسیقیدان ایرانی نشنیده بودند.

وی افزود: البته آن زمان کتاب مقاصدالحان توسط تقی بینش چاپ شده بود. همچنین استاد مرتضی حنانه درآن دوران کتابی باعنوان «گام‌های گمشده» داشت و علاوه بر آن در کتاب دیگری؛ مشغول شرح و تفسیر مقاصدالالحان عبدالقادر مراغی بود.

به گفتهٔ درویشی، این کتاب پس از حدود ۲۰ سال که از درگذشت حنانه می‌گذرد هنوز نزد علی برلیانی (از شاگردان مرتضی حنانه) است و متاسفانه برلیانی آن را منتشر نکرده است.

این آهنگساز با اشاره به اینکه برلیانی از استاد مرتضی حنانه دست‌خطی مبنی بر واگذاری کتاب‌هایش به برلیانی دارد‏، تصریح کرد: باوجود اینکه چندین بار با برلیانی صحبت کرده‌ام تا این کتاب‌ها را منتشر کند ولی وی با این استدلال که انتشار این کتاب‌ها از درک جامعه امروز خارج است‏، از این کار سر می‌زند.

عبدالقادرابن غیبی حافظ مراغی؛ در سال ۷۵۴ یا ۷۵۸ قمری در مراغه متولد و در سال ۸۳۸ قمری به خاطر بیماری طاعون در هرات (پایتخت ایران در زمان شاهرخ پسر تیمور) درگذشت.

این هنرمند ملقب به «حافظ» است که احتمالا به دو دلیل بوده است. در ابتدا وی خواننده و حافظ قرآن بوده و دیگر اینکه به خواننده‌های خاص در زمان تیموریان لقب حافظ می‌دادند.

عمده رسالات عبدالقادر مراغی در هرات نوشته شده و بخشی از آن‌ها در دورهٔ آل‌جلایر نوشته شده است.
عبدالقادر مراغی؛ آخرین موسیقیدان، ‌ آهنگساز و نظریه‌پرداز مهم ما در دوران اسلامی‌ محسوب می‌شود.