موسیقی ما - محمد عبداللهی: سهیل نفیسی از تولید آلبوم خود با عنوان «غزلیات حافظ» خبر داد و در این رابطه به موسیقی ما گفت: «غزل‌های حافظ» برخی از قطعاتش اتود خورده و برخی دیگر از پیش ساخته شده و برخی از آن‌ها در دست ساخت هستند که هنوز به اتمام نرسیده است.

به گفته نفیسی این مجموعه شامل تعدادی از غزلیات حافظ است که برخی از ان‌ها همدوره با «ری را» و «ترانه‌های جنوب» ساخته شده‌اند. وی در این رابطه ادامه داد: البته برخی از آن‌ها نیز هنوز در حد‌‌ همان طرح اولیه هستند و هنوز پرداخته نشده‌اند. قطعاتی که از قبل بوده‌اند در مرحله بازسازی، باز بینی و بازاجرایی به سر می‌برند تا به یگانگی و یکدستی که می‌خواهم برسند.

وی در خصوص نام این مجموعه گفت: فکر می‌کنم «غزلیات حافظ» خود به تنهایی گویای عظمت و بزرگی آثار این شاعر بزرگ باشد که نامی جز آن را برای این مجموعه انتخاب نکنم.

این خواننده در ادامه درباره تاخیر در انتشار آلبوم‌های خود گفت: من اعتقادی به اینکه پشت سر هم آلبوم بیرون بدهم، ندارم. بلکه بر این باورم که هر کس سلیقه خاص و منحصر به خودش را دارد. من با گفتن این جملات نمی‌خواهم به کسی توهین کنم و یا کسی را به چالش بکشم. ولی بحثی که مطرح است این است که هر نوع از موسیقی شکل خاص خودش را دارد و زمانی را برای خود اختصاص می‌دهد که این زمان ممکن است برای برخی‌ها، ماهی، برای برخی‌ها سالی و برای دیگری سالی به طول انجامد و الی آخر.

وی ادامه داد: خیلی از مسایل در این زمینه دخیل هستند که یکی از آن‌ها داشتن امکانات و همچنین سلیقه متفاوت هنرمند و همین طور مخاطبانی است که موسیقی او را گوش می‌دهند. کسی که سالی ۲-۳ آلبوم منتشر می‌کند لابد هم امکانات دارد و هم سلیقه مخاطبانش را به خوبی می‌شناسد.

نفیسی خاطر نشان کرد: من جزو افراد معدود هستم و بر این عقیده‌ام که گروه‌های معدودی همه این‌ها را با هم دارند و معدود گروه‌هایی بر فرض بیتلز و یا پینک فلوید می‌شوند و موفق! و می‌توانند سالی یکی دو آلبوم را به بازار عرضه کنند. الحق که کار چنین گروه‌هایی خوب و جذاب است و اگر در سال با ارائه دو آلبوم هم اقدام می‌کنند، با اشراف و‌شناختی که از موسیقی خود دارند این کار را می‌کنند.

بعضی‌ها امکانات دارند، بعضی‌ها سلیقه و بعضی‌ها هر دوی این‌ها را. منتها هر کس به گونه خاص خود از آن‌ها بهره‌مند می‌شود.

نفیسی در مورد آلبوم‌های خود و زمانی که برای آن‌ها صرف می‌کند گفت: من با آثارم زندگی می‌کنم. موسیقی من یک جور زندگی کردن است. زمانی را باید سپری کرد تا شنونده آن را دنبال کند و با آنجاودانه شود.