موسیقی ما- بهمن بابازاده: همیشه و در تمام نقاط جهان رویدادهای سیاسی و اجتماعی بازتابی غیر قابل انکار در مجامع هنری و به خصوص موسیقایی داشته و چه بسیار تصاویر، فیلم ها و البته ترانه هایی که در رد یا دفاع از واقعه ای سیاسی یا اجتماعی به ثبت می رسند. تبعات رویدادهایی که طی این چند سال در سرزمین های اشغالی فلسطین به وقوع پیوسته و این که مردم و به خصوص کودکان بی دفاع فلسطینی در آماج حملات و قتل عام غیر انسانی قرار گرفته اند، روی دنیای موسیقی کشور ما هم تأثیر گذاشته و در این چند سال، ترانه ها و ویدئو کلیپ های ضد جنگ بسیاری از رسانه ملی ارائه شده، که با قطعاتی تاثیر گذار، فریاد اعتراض ملت ایران را به گوش جهانیان رسانده اند و با مردم مظلوم فلسطینی اظهار همدردی کرده اند. در این میان خواننده هایی مثل امیر تاجیک، نیما مسیحا و البته زنده یاد ناصر عبد اللهی ، چهره های شاخصی هستند که با ارائه کارهایی قابل اشاره، جزو اولین ها و به نوعی بهترین های این هم دردی و اعتراض به شمار می روند. اما در روزهای اخیر که جنایات و حملات صهیونیست ها به غزه، شدت و قدرت بیشتری گرفته بود، قطعه ای از محسن چاووشی به طرز ویژه ای مورد توجه مردم قرار گرفته است. با وجود این که قطعه «آه ای فلسطین» چاووشی، هنوزبه صورت رسمی منتشر نشده، اما در میان ترانه هایی که در دفاع از مردم فلسطین از رسانه های مختلف و اینترنت پخش و ارائه می شود، بیشترین بازتاب و انعکاس را در پی داشته وتقریبا در همه ایستگاه های جمع آوری کمک به مردم غزه، این ترانه چاووشی به گوش می رسد. ترانه ای که به قول خود چاووشی با یک سری از کارهای قدیمی او، تقریبا دو سال و نیم پیش به صورت غیر مجاز پخش شده و این روزها که جنایات رژیم غاصب صهیونیستی به اوج خودش رسیده، دوباره مورد توجه قرار گرفته و موج محبوبیت اش لحظه به لحظه در حال گسترش است.

بعضی شبکه های خبری داخلی با ساختن ویدئو کلیپ هایی روی این قطعه، با پس زمینه و تصاویری خونین و دردناک از جنایات رژیم صهیونیستی در فلسطین، و قرار دادن آن به روی سایت های شان، به هر چه محبوب تر و دیده شدن این کار کمکی شایان کردند و در این بین نباید از تاثیر لحن و صدای زخمی چاووشی ،که در قالب قطعات غمگین و آرام، دلنشینی خاصی را به مخاطب القا می کند، به سادگی عبور کنیم.
امیر ارجینی که ترانه سرایی بیش تر قطعات آلبوم «یه شاخه نیلوفر» چاووشی را بر عهده داشته، شعر این قطعه را سروده و خود چاووشی هم کار آهنگسازی و تنظیم اش را در روزهایی که همه او را به عنوان یک خواننده زیر زمینی و غیر مجاز می شناختند، انجام داده است.

در آرزوی صلح ابدی در سرتا سر جهان 

به نظر خودتان چه چیزی باعث می شود که یک قطعه بعد از این همه مدت مورد توجه قرار بگیرد و دوباره مطرح بشود؟
حقیقت اش خودم هم نمی دانم و نمی توانم زیاد با قاطیعت در این زمینه صحبت کنم. در موسیقی اصلا نمی شود پیش بینی کرد اما خب فکر می کنم ویدئو کلیپ هایی که یکی دو تا از خبر گزاری ها برای این کار ساخته بودند تاثیر داشت.

ولی خیلی ها لحن زخمی و غمگین صدای شما ، که همگونی خاصی با احوالات کنونی مردم فلسطین دارد را موثر می دانند.
شاید هم همینطور باشد. به طور کلی مردم با ترانه های غمگین من بیشتر و بهتر ارتباط برقرار می کنند، قبول دارم.

خودتان زمانی که این قطعه را ساختید فکرش را می کردید زمانی به این اندازه به کارتان توجه شود؟
این قطعه تقریبا دو سال و نیم پیش منتشر شده و آن زمان همه من را به عنوان یک خواننده زیر زمینی می شناختند. حالا شرایط عوض شده. این اسم من است که در ترغیب مخاطب برای شنیدن کار خیلی تاثیر دارد. آن زمان، یعنی زمانی که این قطعه تازه منتشر شده بود، چندان به آن پرداخته نشد. طبیعی هم بود، ولی با مجوز گرفتن آلبوم ام نگاه ها نسبت به من عوض شد و این خیلی برای این کار وکارهای دیگری هم که قرار است در آینده داشته باشم،می تواند تاثیر داشته باشد.

اگر در اجراهای زنده تان مردم خواستار اجرای این ترانه از شما باشند، این کار را می کنید؟
حتما.خودم هم دلبستگی خاصی به این قطعه پیدا کرده ام و قطعا این کار را میکنم. هر چند فعلا خبری از اجراهای زنده و کنسرت نیست!

«مناسبتی خواندن» جزو شگرد هایی است که گاهی اوقات مسیر کاری یک هنرمند را به کلی عوض می کند. امکان دارد که در مواقع دیگر و مناسبت های دیگری هم دست به ارائه همچین کاری بزنید؟
خب، این بستگی به اتفاقاتی که قرار است بیفتد ،دارد و شرایط حسی ای که در آن لحظه بروی تیم کاری ما تاثیر می گذارد.اصلا قابل پیش بینی نیست.البته من به شخصه ترجیح می دهم که یک چنین پیشامد هایی نظیر اتفاقات فلسطین وغزه هرگز در هیچ کجای دنیا پیش نیاید در همه جای دنیا صلح ابدی برقرار باشد.

هنوز از یادها نرفته
حدود سال 1380 بود که درگیری ها در فلسطین مثل روزهای اخیر به اوج خودش رسید و تلویزیون در یک غافل گیری به موقع، ویدئو کلیپ قطعه «یه مسجد» با صدای امیر تاجیک ( که آن روزها با خواندن عنوان بندی مجموعه «زیر آسمان شهر» به محبوبیتی قابل توجه نزد مردم رسیده بود) را پخش کرد و به گونه ای برگ برنده اش را در چند روز مانده به روز جهانی قدس، رو کرد.
این کلیپ به طرز قابل توجهی بین مردم محبوب شد و بنا به درخواست آن ها، بارها از سیمای مان پخش شد وتا به امروز که حدود هفت سال از تولیدش می گذرد، همچنان شاهد پخش و استقبال مردم از آن هستیم. امیر تاجیک در این رابطه می گوید:
«به گمانم سال 1380 یا 1381 بود. مردم فلسطین در جنگی نابرابر با رژیم صهیونیستی بودند و اخبار این جنگ نابرابر ، همه اخبار جهانی را تحت تاثیر خود قرار داده بود.من خواننده سازمان بودم واین کار از طرف مدیران ارشد سازمان به من پیشنهاد شد. شعر مهدی شادمانی را خواندم وبا آهنگساز اثر، مهرزاد نصرتی صحبت کردیم و از آنجایی که سازمان صدا و سیما روی پخش این کار قبل از روز جهانی قدس تاکید داشت، یک شبه، یعنی از شب تا صبح من در استودیو کار را خواندم و تا صبح همه کارها را انجام دادیم وصبح تحویل مرکز موسیقی صدا و سیما دادیم.»
تاجیک با آنکه دراوایل همان سال آلبوم «زیر آسمان شهر» را روانه بازار موسیقی کرده بود اما استقبال خوب مردم از«یه مسجد» او را بر آن داشت که آلبوم «زیر آسمان شهر 2» را هم در همان سال منتشر کند و این قطعه را نیز در آن بگنجاند. این حرکت با استقبال خوب مخاطبان موسیقی توام شد و تاجیک رفته رفته در دل مردم دوستدار موسیقی جا باز کرد. خود تاجیک در این زمینه می گوید؛ «موسیقی باید همواره این روند را داشته باشد که آثار تولیدی اش، عامه پسند بوده و جامعه نسبت به آن واکنش داشته باشد تا به ماندگاری برسد. کاری که ساخته می شود باید هدف، موضوع و ریتم مشخصی داشته باشد که در بحث جذب مخاطب نیزبسیار موثر است. زمانی که ترانه موضوعی باشد و البته موضوع اش به روز، تاثیر پذیری صد چندان می شود. همین ها باعث می شوند کاری که سالها از تولیدش می گذرد، هنوز از یادها نرفته و در دل مردم جا دارد.»

جنگ رو باور می کنم وقتی پرنده زخمی یه
مرحوم ناصر عبد اللهی و نیما مسیحا، که جزو خواننده های شناسنامه دار و تکنیکی موسیقی پاپ کشور بوده و هستند هم در سالهای اخیر با کارهایی که برای مردم فلسطین خوانده اند، دغدغه های فکری و انسان دوستانه شان را در قالب موسیقی و ترانه، به دل جامعه تزریق کرده اند.
نکته مشترکی که در کار این خواننده ها دیده می شود، نام عبد الجبار کاکایی است که بار کلامی این دو اثر، به طور کامل به دوش این ترانه سرا است و به حق نمی توان از تاثیر قوی کلام عبدالجبار کاکایی به روی کلیت این ترانه ها و بار حسی آنها، سخنی به میان نیاورد.
«طعم زیتون» عنوان قطعه و ویدئو کلیپی است که در سال 1385 ، با آهنگسازی فرهاد برنجان و با صدای نیما مسیحا از رسانه ملی و با ترجیع بند :« بغضو باور می کنم، وقتی که خنده زخمی یه/ جنگو باور می کنم ،وقتی پرنده زخمی یه» پخش شد و تا حدودی هم مورد توجه قرار گرفت.
مسیحا در باره این کار می گوید:« دو سال پیش، از قرار معلوم پیشنهاد این کار از جانب سپاه پاسداران به احسان علیخانی مجری و برنامه ساز توان مند سیما داده شده بود و ایشان هم برای خواندن کار
من را پیشنهاد کردند و همین شد که کار را ساختیم و واقعا نباید از نقش احسان در شکل گیری و موفقیت کار به سادگی گذشت.»
مرحوم ناصر عبد اللهی ، خواننده پر طرفدار و جنوبی هم در سال 1384 قطعه ای با نام «غربت » را برای مردم فلسطین ساخت که با وجود خوش ساخت وتکنیکی بودن ملموس کار ، دچار یک سری مشکلات خاص شد و به همین خاطر بیش از چند بار از رسانه ملی پخش نشد.
اوج این ترانه در این مصرع خلاصه شده است؛ « با شعله اشکی در چشم/ با نی لبکی در انگشت/ این تکه تنها مانده/ در غربت و غم ما را کشت».