موسیقی ما- سید علی اصغر رضوی: به بازار آمدن آلبوم جدید حسام الدین سراج مژده خوبی برای دوستدران موسیقی سنتی ایرانی است. به این خاطر که وقتی شما یکی از کارهای سراج را می شنوید مطمئن هستید که دارید به یک موسیقی اصیل و ریشه دار ایرانی که دست کاری و تحریف نشده گوش می دهید. در واقع نوآوری هایی که در کارهای سراج وجود دارد در چهارچوب همان موسیقی سنتی است و او مثل خیلی از خوانندگان سنتی ما که دنبال تلفیق موسیقی سنتی با موسیقی های دیگر هستند، نیست.البته این به این معنا نیست که شما یک کار تکراری و قدیمی می شنوید. مخصوصا در همین آلبوم «گریه بی بهانه» ملودی ها و حتی آوازها با کارهای قبلی سراج بسیار متفاوت هستند. البته بیش تر طرفداران سراج،او را با صدای گرم و مخملیش می شناسند. صدایی که هر چند فراز و فرودهای چندان زیادی ندارد اما به خاطر گرمی ویک دستی ای که دارد جذابیت خاصی پیدا کرده.
دراین آلبوم هم سراج آن تم مذهبی اش را حفظ کرده است.آلبوم با آهنگ معروف «ملکا» که اصلا خیلی ها سراج را با آن می شناسند شروع می شود. ملودی این تصنیف را فرهاد رحیمیان ساخته و علی رحیمیان آن را دوباره تنظیم کرده است. تنظیم جدید، آهنگ را دلنشین تر کرده هر چند فضای آهنگ کاملا مانند نمونه قدیمی اش است و تغییری در رنگ بندی سازها دیده نمی شود.
تصنیف بعدی آلبوم «بلای عشق» نام دارد که محمد حقیقی فرد آن را بر روی شعر ساعد باقری ساخته است.این یکی از همان آهنگ هایی است که کمی متفاوت تر نسبت به کارهای قبلی سراج اجرا شده است. البته تنظیم آهنگ کمی شلوغ به نظر می رسد اما این از زیبایی کار کم نکرده است. ریتمیک بودن کلام هم به زیبایی آهنگ کمک کرده. تکرار جمله هایی آهنگین و هم قافیه مثل «که دل شد مبتلای او، فدای او» اثر را بسیار زیبا کرده است و این تاثیر انتخاب شعر خوب بر زیبایی کارهای سراج را نشان می دهد.
تصنیف «من و ما» روی شعر طرب انگیز مولانا حال و هوای دیگری نسبت به باقی آهنگ ها دارد. ملودی این آهنگ را خود سراج ساخته و تنظیم آن را حقیقی فرد انجام داده است. پر رنگ بودن صدای دف در متن، آهنگ را شورانگیز تر کرده. تکرار بعضی از مصراع ها مثل «گوش کن این عربده را،دست منه بردهنم» و هم خوانی آن با گروه به جذابیت آن افزوده است.
«باغ آشنایی» تصنیف دیگری از این آلبوم است که ملودیش را جمال منبری بر روی شعری از مهرنوش اصلی ساخته است. فضای آهنگ به آهنگ های قدیمی می ماند و غم انگیز بودن شعر هم این حس را بیش تر تداعی می کند.اما با این حال به نظر من این آهنگ و آهنگ «من و ما» از زیباترین آهنگ های این آلبوم هستند.
آهنگ آخر این آلبوم «گریه بی بهانه» نام دارد آهنگ آن را خود سراج بر روی شعر هوشنگ ابتهاج ساخته و تنظیم آن را هم حقیقی فرد انجام داده است. از نظر ملودی این قطعه نسبت به بقیه ی آهنگ ها کاملا معمولی است. متن آهنگ هم کاملا یک دست است و تکراری می نماید. البته شعر بسیار زیبا انتخاب شده و اصلا شعرهای هوشنگ ابتهاج به خاطر داشتن موسیقی درونی قوی خیلی زیبا روی آهنگ ها می نشینند.اما در مقایسه با دیگر آهنگ های آلبوم کار قوی تری انتظار می رفت. هرچند اصلا نمی توان گفت آهنگ ضعیفی است، اما در مقایسه با دیگر آهنگ های آلبوم ضعیف تر به نظر می رسد.
نکته مهم و قابل ذکر دیگر در مورد این آلبوم، آوازهای آن است که همگی بر روی اشعار قیصر امین پور و سنتور جواد بطحائی اجرا شده است. به نظر می آید آقای سراج که سابقه دوستی دیرینه با قیصر امین پور داشته اند، می خواسته تا یاد این شاعر تازه ازدست رفته را به نوعی در این آلبوم زنده کند. دو قطعه از آواز ها در ماهور و دیگری در دشتی اجرا شده اند که پر طرفدارترین مایه ها در آواز هستند. دو قطعه ای که در ماهور اجرا شده اند به دلیل تناسب با بعضی از آهنگ ها که آنها هم در ماهور ساخته شده اند تعادل زیبایی را در آلبوم ایجاد کرده. قطعه آواز دشتی هم که بیش تر پایین خوانده شده، حالت آرام و لایت به خود گرفته است. در کل آوازها بسیار دلنشین اند و من شخصا آواز های سراج را به خاطر رنگ خاص صدایشان خیلی دوست دارم.
در کل آلبوم کمی متفاوت تر از کارهای پیشین او است ودر عین حال کسانی که دوست دار سبک خواندن سراج و صدای ایشان هستند می توانند از این آلبوم لذت ببرند. در آینده نزدیک کار دیگری از ایشان به عنوان «غمزه جادو» با آهنگ سازی محمد ظهیریان منتشر می شود.