(ره روءیا بسپارم به هوای تو نگارم)
(دل شیدا ز بهارت به خزانم بکشاند شب و روز
مه پیدا ز نشانت چه به جانم بنشاند تب و سوز)
(چه بگویم نگرانم ز فراقت به فغانم)
(قفس زمان همه دم ندهد امان اگرم
بال و پر من شکند حال دل من چه کند؟)
(صنما تو بیا به رهایی من قفس غم دل تو به خنده شکن
خوشم آن نفسی که کنار تواءم بدهد همه جان دم زنده شدن)
(شکفد به قدم تو گل گلشنِ دل از نو تو بیا بهار عمرم گل جاودانه ام شو)