دلنوشتم خطاب به محسن چاوشی عزیز
.
محسن ممنون بخاطر آلبوم
خدا ممنون بخاطر محسن
.
محسن جان سلام
خیلی خیلی خسته نباشی
این آلبوم دقیقا همون چیزی بود که مدت ها انتظارش رو میکشیدم
اگه بعد از یه شاخه نیلوفر هر آلبومی میدادی, میگفتم دستت درد نکنه عالی بود ولی یه شاخه نیلوفر یه چیز دیگست, این بار کاری کردی که با اختلاف یه شاخه نیلوفر رو پشت سر گذاشتی
البته میدونم که درتمام اون دورانی که مخاطبینی مثل من یه شاخه نیلوفر رو برترین آلبومت میدونستن حتی با وجود ارائه پاروی بی قایق, تعجب میکردی و شاید باخودت میگفتی اینا از موسیقی و تکنیک چیزی سردرنمیارن ولی من معتقدم دوتا وزنه تو یه آهنگ وجود داره که میتونه باعث موندگاری و فاخر بودن کار بشه, یکی همون تکنیک و آهنگسازی و تنظیم, و دیگری حسی که تو آهنگ هست که برآیند این دو به نظر من باعث ماندگاری و به دل نشستن یه آهنگ میشه
با اینکه هنوزم معتقدم حس و غم دوستداشتنی آلبوم یه شاخه نیلوفر تکرار ناشدنیه ولی این آلبوم امیر بی گزندت اونقدر از نظر تکنیکال و آهنگسازی و تنظیم فوق محشر بود که درمجموع با اختلاف تمام آلبوم هات تا به امروز رو پشت سر گذاشت
البته تو پرانتز بگم شاید اگه الان بااین علم و تواناییت دست بکار شی و تنظیم های جدیدی برای یه شاخه نیلوفر بکنی شاید باز رتبه اول سندش به نام یه شاخه نیلوفر بخوره
البته یه امتیازی ویژه ای امیر بی گزند داره که یه شاخه نیلوفر حتی با تنظیم مجدد به اون نمیرسه و اون اینه که این آلبوم به زبون ساده ترکیب غم و شادیه, یا بهتر بگم یه آلبوم ترکیبی بی نظیره برای پوشش تمام سلیقه ها
راستشو بخوای اصلا فکرشم نمیکردم محسن چاوشی, اسطوره غمگین خونی, بتونه همچین دنس های درجه یکی بخونه, به واقع با تراک های "دل من" ، "شیدایی" ، "متصل" و همینطور "این کیست این" توانایی هاتو تواین سبک به رخ همه کشیدی, دقیقا مثل یه بازیگری که هم بتونه یه درام عاشقانه رو در بالاترین حد خودش دربیاره و هم یه بازیگر کمدی کلاس آ باشه
واقعا عالی بود, و اینجا اعتراف میکنم که اگه دنس خونی چاوشی اینه دلم میخواد به همون اندازه که آهنگ غمگین از محسن چاوشی میشنوم ازاین آهنگ های دنس ناب بشنوم
اما برسیم به شروع آلبومت که به نظرم نه تنها بهترین شروعی بود که برای این آلبوم میشد درنظر گرفت بلکه به نظر من بهترین تراک شروع بین تمام آلبوم هایی بود که تو عمرم شنیدم
سوار ماشین شدم, سی دی رو گذاشتم و پلی کردم
باور کن انتظار هرچی رو داشتم بجز اذان موذن زادت که روح رو از تنم جداکرد و بعدشم شروع اون "عجب"های دیوونه کننده با اون لحن جادوییت و اون تحریر هایی که تو عجب حلوای قندی تو... میزدی
هرچی بگم کم گفتم, باور کن همین تراک اول منو رو خودش قفل کرد, یه حس دوگانه داشتم, ازطرفی اونقدر دوس داشتم گوشش بدم که تاآخر شب نوبت به تراک دو نرسه, ازطرفی مثل بچه ای که میترسه اگه از بستنی ش بخوره, کم بشه و بستنیش زود تموم شه, دلم نمیومد اونقدر گوشش بدم که واسم تموم شه, دلم میخواست تا آخر عمر همون حسی رو که تو بار اول گوش دادن باهاش داشتم رو حفظ کنم و ذره ای ازش کم نشه
بگذریم
نمیخوام پرحرفی کنم و درمورد هرتراک جداگانه بنویسم که اگه بخوام میتونم واسه هر کدومشون کلی جمله بنویسم و ستایششون کنم, فقط همین رو بگم که "چنگیز" و "ویرونه شاه مقصود" و "پریشان" و "شرمساری" و "آخرین اتوبوس" و "تریاق" 6تا تراک بی نظیر بودن که هرکدومشون تاتموم بشه وجود آدمو آش و لاش میکرد
طوری که هرچقدر تو این چندروز سعی کردم رتبه بندیشون کنم نتونستم
همیشه به این معتقد بودم که آهنگایی که یه خواننده میخونه نمیتونه جدای از شخصیتش باشه و امروز تو این گزاره رو باسند واسم اثبات کردی, کسی که بادرد و سختی دست و پنجه نرم کرده باشه و بزرگ شده باشه چیزی جز "تریاق" و "ویرونه شاه مقصود" ازش انتظار نمیره
من مطمئنم خیلی از خواننده های امروزی و حتی شنونده ها حتی نمیتونن درک کنن که تو"شرمساری" چی گفتی و حسین صفا چه شاهکاری خلق کرده که باهربار شنیدنش مو به تن آدم سیخ میشه
و درنهایت یه تشکر ویژه از حسین صفا که سه تا کار آس و بی نظیر رو کرد
صعود میکردم به قله چشمات
سقوط میکردم, مهم نبود برات
این آلبوم رو خیلی دوس دارم, خیلی
.
واسمم مهم نیست کسی خوشش بیاد یا نیاد
تعریف و ستایش بکنه یانکنه
تو جشن و نظرسنجی ها اول بشه یانشه
کسی بتونه درکش کنه یا از ادراکش به دور باشه
و این اولین باره که این حس رو دارم
چون آلبوم نیازی به این چیزا نداره
همین که منو پرپر و خاکسترم کرده واسم کافیه
تو توقلب من و میلیون ها نفر دیگه اولی
و این جایگاهیه که واسه خیلیا آرزوعه

یک مشت زمین دشمن گرروی به من آرند
از روی تو بیزارم, گر روی بگردانم