من به شعر و ترانه های این آلبوم نمره ی کامل دادم ولی به آلبوم نگاه و پاییز تنهایی کامل نداده بودم، دلیلشم ترانه های این آلبومه که تقریبا همه ی ترانه ها ساختار شکنن و حرف جدیدی واسه گفتن داره(برخلاف اون دو آلبوم) . البته تو نگاه من بعضی ترانه ها واقعا خیره کنندن مثل دیوار و تو فکر میرم و ...
اما یه نکته منفی که مثل مجسمه نسبت به نگاه میگیره اینه که یگانه تو ترانه هاش حرف دلشو میزنه و خیلی خالصه و میشه باهاش ارتباط برقرار کرد.اما بعضی از ترانه های مثل مجسمه خیلی ادعای روشنفکری میکنن (منظورمم دقیقا اشعار رستاک هست) مثلا :
خیلی دوست دارم بدونم بعد من چه میکنه(البته چه میکنه ا زبان محاوره شعر همخوانی نداره)
یکی میگفت دو سه ساله داره گریه میکنه(اغراق و مبالغه مخصوصا در ترانه سرایی پاپ،حد و اندازه داره.این مصرع کل آلبوم رو ضعیف کرده)
یا اون جمله ی واسه جفتمون چایی بریز خیلی گل درشته و فقط ادای مدرنیسم داره.
یا تو ترانه بارون:
حال و روزم دیدنی بود(هیچ وقت برای بروز حال بد و حس منفی از کلمه ای مثبت به کار نمی برند و این هجو هست).
جمله ی دورمو دیوار کردم خیلی دستخورده و دمه دستی شده.
کلمه ی بارون واقعا سوژه ی کسل کننده ای در بازار موزیک شده و نباید اینقدر ازش استفاده بشه.
در ضمن ملودی ای که آقای حلاج ساخته شدیدا شبیه یکی از آهنگ های شبیه بهنام صفوی در آلبوم عشق فوق العاده هست.
آهنگ دوست نداشت ملودی گذاری رو جمله ی کی مثه تو خیلی خوب و ساختار شکننانه و زیبا هست.ولی شعر این آهنگ هیچ نکته ی قوتی نداشته و نمیدونم آقای یراحی چرا سراغ آقای رسولی رفته؟جمله های قابل پیش بینی در آلبوم موج میزنه در آلبوم مثل کی منو دیوونم کرد و یا ..اندازه ی من دوستش نداشت و .... (اصلا در انتخاب ترانه هوش به خرج نداده تو این ترک ها)
اینا رو گفتم ولی باز هم میگم ساختار کلی ترانه واقعا قابل قبوله در این آلبوم.
تنظیم رو نمیدونم بگم قوی ترین یا ضعیف ترین قسمت آلبوم...چون از لحاظ تکنیکال واقعا نامداری و زمانی و حداد قوی کار کردن و گوش اعل فن میفهمه که چقدر زحمت کشیده شده واسشون اما ... هیچ کدوم از تنظیم ها اتفاق جدید و جذابی درشون نمیوفته و این واقعا بده.برای مثال تنظیم فول الکترونیک و پیش پا افتاده ی دنبالش میرم یگانه رو ببینیند..چقدر اتفاق های انرژیک و غیر قابل پیش بینی در اون تراک میوفته که دوست داری ۱۰۰۰ بار گوش بدی و انرژی بگیری.یا تراک جاده که هردورو خودش تنظیم کرده ولی تفکری که یگانه در موسیقی داره ،امثل یراحی ، نامداری ندارند.من واقعا نامداری رو به عنوان تنظیم کننده ی پاپ قبول ندارم.اون تو موسیقی کلاسیک خیلی موفق تر میتونست بشه.در موسیقی پاپیولار باید نوآوری کرد(vst و midi و فضاسازی های جذاب،بازی با فواصل و... که خود هومن بیشتر از من بلده حتما) وگرنه تو ماشین و مهمانی هاو خاطرات مردم هیچ جایی پیدا نمیکنید و از ذهن مردم خارج میشین(سیروان دهه ۸۰ رو با سیروان دهه نود مقایسه کنین و ببینین اون موقع جذاب تر بود یا الان ؟ ... من بعد از دوست دارم زندگی رو هیچ خلاقیتی ازش ندیدم).
به نظر من تراک آخرین اسیر فوق العاده است و رقیب دیوار یگانه و تنهایی احسان هستش.ولی یگانه از دو رقیب خودش یه سرو گردن بالاتره چون این دو هنرمند فقط پول خرج کردن و آهنگ و تنظیم و ترانه گرفتن ولی آقای یگانه خودشو در اتاق حبس کرده به این اتفاقات خوب رسیده.پس ضعیف ترین کار یگانه هم سرتر از آهنگ های یراحی و احسان هستش.
در ضمن ترانه و ملودی و وکال آهنگ اشتباه یراحی واقعا قابل تامل و زیباست.
آهنگ بهونه از اون شیش و هشتای ماندگار میشه.
آشوب واقعا پر حس و حاله.
انفرادی خیلی ملودیش پرتنوعه و ناب هست.
مثل مجسمه رو باید خیلی گوش کنم تا بفهممش بعدا نظرمو میذارم.
چقدر خوبه این امیر علی بهادری خدااااا. (ترانه ی بی خداحافظی رو گوش کنین حتما)
در کل نمیتونم بگم این آلبوم بهتر از نگاه و تنهایی پاییز هست ولی در حد هم هستن این سه آلبوم .