وقتی به چشمای مامانش نگاه میکنم .. دلم میخواد فریاد بزنم مامان مرتضی.. بهمون خدایی که همون واسه موندن مرتضی التماسش کردیم قسم.. ما اگه بیشتر از تو نباشه اما کمتر از تو هم داغون نیستیم.. ماهم زندگیمون بیرنگ شده .. انگار هممون سرگردون شدیم.. اگه هم نفسی داره میاد و میره به این خاطره که میدونیم الان توی آغوش خدا داره هممون رو بدون درد میبینه .. و دلتنگیمونو میفهمه.. کنارمونه!! بخدا کنارمونه هر لحظه...
همیشه از زیر خاک رفتن در هراس بودم.. اما الان هروقت به سنگ غرق گلش نگاه میکنم .. حس میکنم دلم میخواد برم.. دیگه نمیترسم.. فقط لبخند میزنم.. مدیونش هستیم اگه هربار که ذهنمون عبور میکنه واسش دعا نخونیم.. هرچند که بازم میگم.. اون دیگه باید برامون دعا کنه از خدا صبر بخواد واسمون ...پس .. التماس دعا امپراطور..!