سلام و درود بر دوستان هنردوست و ارجمند
حسب اطلاع، بنده مطلع شدم که در این مطلب نامی از حقیر برده شده و بر سر رابطه احتمالی شاگرد/استادی من بحث ها رفته است. مطالب نگاشته شده را به طور اکمل خواندم. نخست از این همه علاقمندی و شیفتگی به آواز اصیل ایرانی شگفت زده شدم. همین شیفتگی ها و هنردوستی هاست که هنرمندان را (و حقیر را نیز) دلگرمی و پشتگرمی می بخشاید.
در باب مطالبی که هنرمند محترم/کیوان مرقوم داشته اند، سخنی نیست. نکته سنجی ها و ریزکاوی های این عزیز قابل احترام است علی الخصوص اگر در باره آوازهای استاد شجریان باشد. اما ای کاش چنین مطالبی با لحن و صدای مهربان تر و نرم تری نوشته می شد.
در مقاطعی که به خدمت استاد ایرج شرفیاب شده ام، دریایی از مهر و لطافت و عطوفت مشاهده کرده ام. بی گمان ایرج یکی از سه صدای ماندگار آواز ایران است که از دو دیگر نام نمی برم. شاگردی و آموختن در محضر استادی چون ایرج آرزوی من تنها نیست- آرزوی میلیون ها جوان ایرانی است که تشنه آواز خوانی هستند اما امکانات اندک و محدودیت ها آن ها را رهنمون به سوی این منبع بیکران آواز ایرانی نمی شود. شاگردی استاد ایرج می تواند بزرگ ترین افتخار هنرمندان ایران باشد. من افتخار این را دارم و داشته ام که به محضر استاد بروم و در نشست با ایشان دریایی از علم موسیقی اصیل ایرانی بیاموزم. ایرج افتخار عالم موسیقی ایرانی است و بنده حتی در اجراهای خویش گریز به تکنیک ها-نوانس ها- استایل- تکیه ها و اوج ها و فرودهای این استاد برجسته می زنم و به آن افتخار می کنم.
ای کاش فرصتی دست می داد تا همیشه در محضر استاد باشم، چرا که هر نوبت بودن در محضر استاد برابر است با اکتساب ریزترین جزییات آواز- و در کنار اینها- انسانیت و مهر و عطوفت بی پایان...

با احترام
محمد معتمدی/خواننده