البته بعضی دوستان نسبت به بنده لطف دارن و منو استاد خطاب کردن (بعد از اینکه مطلب منو در این سایت قرار دادن ولی من ادعای استادی ندارم فقط یه علاقمند موسیقی ایرانی هستم و هر چند که زحمت زیادی واسه شناخت ردیف های آوازی در عمرم کشیدم). چون دوستی از من سئوالی کرده بودن حسب وظیفه جوابشون رو میدم که سئوال این بود که این قطعه آواز آخر آلبوم استاد در چه دستگاهیه؟ قبل از اون تفاوت تصنیف رو با ترانه در یکی دو جمله توضیح میدم . معمولا در تصنیف، آهنگ را روی شعر می‌گذارند مثل استفاده از شعر حافظ، سعدی، مولوی، شعر همه. اما در ترانه، شعر را روی آهنگ می‌گذارند. اینجا هدف استفاده از آهنگ روی شعر بوده که بیشتر آثار استاد ایرج هم همین حالت رو داشته یعنی هیچگاه هدف اول آهنگسازی نبوده بلکه استفاده از اشعاری با حال و هوای مناسب خوانندگی استاد بوده است. بنابراین دوستانی که به تصنیف اشاره کرده اند کاملا حرفشان درست بوده و شکی نیست که همه اینهایی که استاد در این آلبوم اجرا کردن تصنیف هستن و فقط قطعه آخر آواز است که بر خلاف نظر یکی کاملا در دستگاه موسیقی اصیل ایرانی خونده شده است.
اما جواب اون دوست عزیز: محض اطلاع عرض می کنم که این آواز در دستگاه شور با استادی هر چه تمامتر خونده شده و از آنجا که استاد با مهارت بی نظیر خود اجرای آواز رو در دستگاه شور با استقلال و وسعت آوازی کامل اجرا می نمایند و در اون از درجهٔ پنجم گام شور آواز رو می خونن بدون شک میشه ادعا کرد که این آواز فاخر در مای یا نغمه بیات کرد از دستگاه شور خونده شده که در اون به نغمه حجاز (نه گوشه حجاز) نیز اشاره ای شده است.