سعی کردم تا موقعی که کل آلبوم کامل گوش نکردم نظر ندم

به نظر من همه ی کارا قشنگ بود ولی حرفه ای نبود جز قطعه ی آقای چاوشی که واقعا حرفه ای بود
این حرفه ای بودنش رو هم به این دلیل میگم که هر مصرع ترانه رو با زبون خود ترانه بیان کرد یعنی انگار جون داده به هر مصرع مثلا وقتی میگه تهدیدو زور و جنگ از دنیا بگیرید من پرچم صلحم منو بالا بگیرید این جا نوع خوندش حالت التماسی و آهسته خوندن تویه این مصرع حالت مایوسه بودنه از اینکه کسی چرا این کارو نمی کنه و یا در قسمت دیگه که میکه دنیا پر از رنگه پر از ننگه برادر به حالت خشن و یه بغضی که که نشانه ی تنفره می خونه که این تنفر و بغض هم از ننگ موجود در دنیاست ویا درقسمت دیگه ای که واقعا کار خلاقانه و حرفه ایی هست قسمت نفرین به جنگ و سلام به صلحه که گروهی میخونه که خوده این نشون دهنده ای اینه که همه از ظلم بدشون میاد و همه به صلح سلام می کنن این تنها گفته ی خوننده نیست !!!!!
این درحالیه که این نوع لحن و این نوع جان دادن مصرع ها در خواننده های دیگه ی این آلبوم وجود نداشت فقط یه ملودی گذاشته بودن زمینه و شعرشون رهم هم خیلی ساده خوندن روی کار !!!

به امید موفقیت همه ی خواننده های عزیز کشورمون و سربلندی ایران
منتظر نوای انتظار از منتظرینی که در دلصدای دو انتظار خونی می کنن هستم!