دلم میسوزه... آخه چرا انقدر سطح خودمون را آوردیم پایین.. دیگه فرق کار خوب و بد و نمی فهمیم یا خودمونو می زنیم به نفهمی.. از همچین کارهای قوی استقبال نمی کنیم و کارهای سطح پایینی مثل محسن یگانه و چاوشی میشن کارهای هیت و همه گیر.. چرا نمی خواهیم درک کنیم که خیلی از همین کسایی که الان خیلی دوسشون داریم دو سال دیگه گم شدن و خبری ازشون نیست... از شعرهای یغما ایراد گرفته میشه و گوش می کنیم میگیم چقدر قلمبه سلمبه و چرت و پرته بعد از اونطرف برای ناله ها و ... بقیه دست می زنیم...واقعا داریم به کدوم سمت میریم؟!؟ بحث راک و پاپ نیست.. چندوقت پیش آلبوم خشایار اعتمادی که شاهکار بود پخش شد و حتی کسی گوش نداد... آلبومی که با بزرگترین تنظیم کننده و شاعر ایران شکل گرفته بود...
حالا می فهمم چرا پیشرفت نمی کنیم
واقعا لیاقت کار خوب رو نداریم