نوشته بودم که نیازی به این پاسخ هم نبود. دل‌بستگی شما به موسیقیِ چاوشی در یادداشت قبلی کاملن محرز بود. شخصن تحلیل کوتاه شما را پسندیدم و خوشحال شدم از اینکه بعد از مدتها کسی درباره‌ی چاوشی به دور از هیاهو و زردویسیِ مرسوم، جدی قلم زد.
این جمعیت "جمله‌ی آخر بین" هم گرچه صدایشان بلند است اما تعدادشان کم است، در معدل‌گیریِ نگرش پیگیرانِ موسیقی چاوشی برای آنها وزن زیادی در نظر نگیرید. امیدوارم این رفتار، شما را از پرداختن بیشتر به چاوشی ناامید و پشیمان نکرده‌باشد و درآینده باز هم درباره‌اش بنویسید.