برنامه یاد بعضی نفرات
 
سه شنبه 15 اسفند 1391 - 17:58

سلام. نمی‌دونم چرا بعضی‌ها اینقدر روی طرفدارهای محسن دست میزارن. من دقیقا از 22سالگی دارم کارهای محسن رو گوش می‌کنم و الان در آستانه 31 سالگی نزدیک به 8 ساله که دارم همیشه و هر جایی به کارهاش گوش می‌کنم. در تمام این سال‌ها هزاران ترانه از دیگران شنیدم. کارهای خوب و بد. ولی وقتی خو کنی به صدای محسن و غرق در ترانه‌هاش باشی هیچ‌وقت توی تنهایی و غم هات جز شنیدن از چاوشی چیزی بهت آرامش نمی‌ده. انگار محسن هم با ما بزرگ شد. انگار اونم داره حالا که به روزهای میانسالی نزدیک میشه لحنش و ترانه‌هاش عوض میشه. هر بار بهتر از بارهای قبل. احساسش رو میشه درک کرد. انگار حسین صفا به نمایندگی از ما دهه شصتی‌ها داره ترانه می‌گه و محسن چاوشی هم پرچمدار احساسات ما شده. ازش ممنونم برای همه گریه‌هایی که با صداش و موزیکش کردم. از تو ممنونم محسن چاوشی عزیز. به خاطر اینکه این روزهای سخت که زیاد می‌بینم دوسنانم رو که به بحران میانسالی میرسن به بحران عشق‌های رفته و در حال رفتن و افکار مشوش از همه چیز، این موسیقی چاوشیه که بهم یادآوری می‌کنه که تنها نیستیم و خیلی‌ها دارن درد و غم رو حس می‌کنن. بقیه هنرمندان هم خوب و بد می‌خونن. ولی فقط اونه که میشه یک ترک از یه آلبومشو بیش از صدبار پشت هم گوش کرد و خسته نشد. خسته نباشی محسن چاوشی

محتوای این فیلد خصوصی است و به صورت عمومی نشان داده نخواهد شد.

Plain text

  • هیچ تگ HTML ی مجاز نیست.
  • آدرس صفحات وب و آدرس‌های پست الکترونیکی بصورت خودکار به پیوند تبدیل می‌شوند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
CAPTCHA
This question is for testing whether or not you are a human visitor and to prevent automated spam submissions.



افزودن یک دیدگاه جدید | موسیقی ما