چند ساله با هم نیستیم
تصویرمون خیالیه
رو نیمکت چوبی پارک
جای دوتامون خالیه
رفتیمو هر کس گوشه ای
از قلبشو اینجا گذاشت
یه نیمکت چوبی چقد
از ما دوتا خاطره داشت
چشمامو بستم عطرتو
خیال کنم روی تنم
چشمامو باز میکنم
خیسه تموم پیرهنم
این گوشه از دنیا یه روز
از ما دوتا لبریز بود
بعد از تو هر بار اومدم
اینجا فقط پائیز بود
دلتنگ اون روزاییم
عشق تو دلامون پا گذاشت
یه نیمکت چوبی تو پارک
حکم همه دنیارو داشت
دنیای بعد از تو برام
عذابه تو هر ثانیه
پس کی قراره پیر شم
این عمر چقد طولانیه