چشماتُ وا کن تا هوا
پر از پر پرنده شه
ماه تو چشات نقاشی
آفتاب و ایوون بکشه
چه حرفای نگفته ای
مچاله کردی تو صدات
مشتت ُوا کن تا منم
دستمُ رو کنم برات
معجزه ی اسم توئه
ابر اگه بی تابی کنه
حوضای خونه رو پر از
کاشیای آبی کنه
اون که تو مشتت می مونه
از همه دنیا بهتره
وطن کیان اوله
وطن پناه آخره
بخند و زندگی کن
که می گذره به هر حال
باید که راهُ طی کرد
چه بی نفس چه بی بال
نفس بکش که عطرت
دنیا رو خوشبو کنه
سکوت زندگیتُ
غرق هیاهو کنه
وطن یه قصر زیباس
پرچم و ایوون داره
عاشقای بی حساب
فت و فراوون داره
من و تو دیگه هیچ وقت
مسیرمون جدا نیس
دست هم ُبگیریم
دنیا حریف مانیس
بخند و زندگی کن
که می گذره به هر حال
باید که راهُ طی کرد
چه بی نفس چه بی بال
نفس بکش که عطرت
دنیا رو خوشبو کنه
سکوت زندگیتُ
غرق هیاهو کنه