به من یک تار مو دادی امانت

که بی تو سوز دل با او بگویم

مرا تا یک نفس در سینه باقی ست

امانت دار این یک تار مویم

تو می دانی که در هر تار مویی

ز مو باریک تر صد راز باشد

اگر مو را زبان آشنا نیست

مرا چشم حقیقت باز است

نه پنداری که پیمانی که بستیم

از این یک تار مو محکم نگردد

به گیسوی دلاویز تو سوگند

که یک مو از وفایم کم نگردد

تو هم ای روشنی بخش حیاتم

نمی گویم مرا پیوند جان باش

نمی گویم به دردم مرهمی نه

به قدر تار مویی مهربان باش

چو مو باریک باشد رشته ی عمر

بیا قدر جوانی را بدانیم

بیا با تار جان پیمان ببندیم

بیا تا پای جان با هم بمانیم