بوی محرم میرسد باز از نوای خیمه ها
عالم سیاه میپوشد از داغ غریب نینوا
بانگ عذا و تعزیه در خیمه برپا میشود
از پشت کوه نیزه ها خورشید پیدا میشود
سرها به روی نیزه ها چون لاله های پرپر است
داغ بزرگ کربلا داغ علی اصغر است
بی دست بر رود فرات ماه دو عالم میرسد
این غربت و تنهاییش آتش به جان ها میکشد
در ذکر و عاشوراییت خلقی پریشان میشود
تا به حرم تا صحن تو پای برهنه میرود